'
'Οι εργασίες του τετραήμερου συνεδρίου (06.06.-09.06.2019) με θέμα «Οι κοινωνικές επιστήμες σήμερα: Διλήμματα και προοπτικές πέρα από την κρίση» που διοργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στην Μυτιλήνη, με τη συμμετοχή 300 και πλέον ομιλητών από όλα σχεδόν τα πανεπιστήμια και τους επιστημονικούς φορείς της Ελλάδας που θεραπεύουν τις εν λόγω επιστήμες, ολοκληρώθηκαν με μεγάλη επιτυχία. Στο συνέδριο αυτό παρουσιάστηκαν -ακολούθως των δύο ειδικών συνεδριών του ΕΚΚΕ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών – ΕΚΚΕ) που ανέδειξαν το πολυσχιδές ερευνητικό του έργο για κρίσιμα θέματα της ελληνικής κοινωνίας- τα μεθοδολογικά ζητήματα της έρευνας που εκπονεί το Κέντρο Μελέτης του Εγκλήματος σε συνεργασία με το ΕΚΚΕ, σε πληθυσμό Σύριων προσφύγων σχετικά με τις νοηματοδοτήσεις της μετάβασης και της ένταξης. Η εισήγηση της Διευθύντριας Ερευνών ΕΚΚΕ Τσίγκανου Ιωάννας, της Δρος Αναστασίας Χαλκιά (Anastasia Chalkia), Γεν.Γραμματέας ΚΕΜΕ, και της Μάρθας Λεμπέση (Martha Lempesi), Διευθύντριας ΚΕΜΕ επικεντρώθηκε στη σχέση ερευνητή-ερωτώμενου, στην ερευνητική διαδικασία καθ’εαυτή και στις πολλαπλές διαμεσολαβήσεις που επισημαίνονται κατά τη διεξαγωγή της συνέντευξης. Κατά την ολοκλήρωση των εισηγήσεων ακολούθησε εκτενής επιστημονική συζήτηση που έθεσε σημαντικούς προβληματισμούς για την έρευνα. Κατ’ αρχάς διαπιστώθηκε πώς εκτός από τους ερευνητές συνομιλούν μεταξύ τους και (ή κυρίως) οι έρευνες: Συγκεκριμένα, η έρευνα που παρουσίασε ο διδάσκων Δρ Νίκος Ξυπολυτάς σε πληθυσμό προσφύγων στη Μόρια συνδιαλέγεται με την έρευνα του ΕΚΚΕ-ΚΕΜΕ, ανατροφοδοτώντας η μία τα πορίσματα της άλλης, συμβάλλοντας και οι δύο στον περαιτέρω στοχασμό τόσο για την ερευνητική διαδικασία καθ’εαυτή όσο και για το προσφυγικό ζήτημα. Η παρούσα ανάρτηση όμως θα ήταν ελλιπής εάν δεν αναφερόταν στο Μάθημα που μας έδωσε ο Ομότιμος Καθηγητής Ιωάννης Μεταξάς που προσήλθε να μας ακούσει και μας τίμησε με την παρουσία του. Τα δημόσια σχόλιά του για την επιστημονική και ερευνητική ωριμότητα της δουλειάς μας μάς ενδυναμώνουν. Κυρίως όμως φυλάμε σαν πολύτιμο δώρο στις επιστημονικές μας αποσκευές την τοποθέτησή του για την έννοια της «εμπάθειας», όπως ο ίδιος με τον μοναδικό του τρόπο έθεσε ως: συμμετοχή στο πάθος του ‘άλλου’, συμμετοχή στο πάθος του υποκειμένου της έρευνας, συμμετοχή στο πάθος του ανθρώπου, η οποία είναι εν τέλει η ουσία της ανθρώπινης κατάστασης. Τον ευχαριστούμε βαθιά από καρδιάς.
